Παπαδόγιαννης Σπύρος

	Ο Σπύρος Παπαδόγιαννης γεννήθηκε το 1937 και κατοικεί μόνιμα στη Μαγούλα του Δήμου Σπάρτης. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο Δημοτικό σχολείο της γενέθλιας γης του. Τελείωσε το οχτατάξιο Γυμνάσιο Αρρένων Σπάρτης. Το πανεπιστημιακό έτος 1956-1957 και μετά από επιτυχείς εισιτηρίους εξετάσεις γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε πτυχίο κλασικού φιλολόγου . Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος ανθυπολοχαγός Πεζικού-Στρατολογίας . Το 1963 διορίστηκε στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Υπηρέτησε σε Σχολεία του νομού Λακωνίας ως καθηγητής και Διευθυντής μέχρι το 1997, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Είναι έγγαμος, πατέρας τριών παιδιών και παππούς εννέα εγγονιών. Κατά τη διάρκεια της 35ετούς θητείας του στην Εκπαίδευση άσκησε παράλληλα προς τα κύρια καθήκοντά του και καθήκοντα : Προϊσταμένου του μόνιμου Ιστορικού Αρχείου Σπάρτης. Προέδρου της Δημοσίας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σπάρτης. Μέλους του κοινωφελούς Ιδρύματος « Αθανασίου Ματάλα του Λακεδαιμονίου » . Προέδρου Επιτροπών για την εκκαθάριση των αρχείων της Δ/νσης Εσωτερικών και της Εποπτείας Εμπορίου της Νομαρχίας Λακωνίας. Προέδρου επιτροπών για την πλήρωση κενών θέσεων στο Δημόσιο τομέα. και σε Ν.Π.Δ.Δ. Προέδρου εξεταστικών Επιτροπών Γενικών Εξετάσεων για τις Ανώτατες και Ανώτερες Σχολές. Γραφολόγου και πραγματογνώμονα στο Πρωτοδικείο Σπάρτης. Βοηθού του γραφείου Διοικητικής Επιθεώρησης νομού Λακωνίας, Εισηγητού επί επιστημονικών και διδακτικών θεμάτων σε σεμινάρια νεοδιορίστων καθηγητών. Ως συνταξιούχος και με την ενεργό συμπαράσταση της συζύγου του Αναστασίας, ασχολείται με τη συγκέντρωση ποικίλου λαογραφικού υλικού και η ιδιωτική, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, συλλογή του με την ονομασία «Λαογραφικά εκθέματα» στεγάζεται στην ιδιόκτητη παραδοσιακού τύπου κατοικία του στη Μαγούλα και είναι ανοιχτή στο κοινό. Για το επισκέψιμον της συλλογής του από μαθητές των σχολείων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης υπάρχει και σχετική εγκριτική διαταγή του ΥΠΕΠΘ. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή λογοτεχνικών- λαογραφικών βιβλίων: • «Ένας κόσμος που χάθηκε» • «Στα μυλολίθαρα του χρόνου» • «Το πολυαιωνόβιο πανηγύρι του Μιστρά» • «Θερισμένα στάχυα» • « Ο ελληνικός γάμος στη διαδρομή των αιώνων» Υπάρχουν ακόμα στο αρχείο του προς έκδοση βιβλία με τίτλους: • «Τα γεννοφάσκια της ζωής» • «Το στερνό ταξίδι» • «Το οδικό δίκτυο της Λακωνίας» • «Οι μεγάλες καμπάνες» Το περιεχόμενο των βιβλίων του, καλύπτει σφαιρικά ήθη και έθιμα των προγόνων της Λακωνικής γης .Το χρονικό πλαίσιο των λαογραφικών αφηγημάτων αφορά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, ενώ τα προς έκδοσιν βιβλία είναι ευρύτερου χρονολογικού φάσματος. Τα εν λόγω προς έκδοσιν βιβλία έχουν δημοσιευτεί σε συνέχειες στην τοπική εφημερίδα «Ο Παρατηρητής της Λακωνίας». Αποσπάσματα από τα ως άνω βιβλία ακούγονται μέσα από τη ραδιοφωνική εκπομπή «Λαογραφικά μονοπάτια» που μεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό της «Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης»
	Επικοινωνία:
		Θεάσεις: 95 | Σχόλια:

Λογοτεχνικό Τμήμα

	1.	Ένας κόσμος που χάθηκε
		ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ένα... μεγάλο παιδί θυμάται με νοσταλγία τα χρόνια της νιότης του. Θυμάται το σχολείο του, τους δασκάλους του και τους καθηγητές του. Θυμάται τους συμμαθητές του. Το ίδιο παιδί θυμάται και τα παιχνίδια των χρόνων εκείνων, παιχνίδια απλά και δημιουργικά, που στή¬νονταν εκ των «ενόντων» και δεν κόστιζαν δραχμή. Θυμάται και όλα όσα γίνονταν στη μικρή κοινωνία του χωριού του και τους πρωταγωνιστές τους. Θυμάται και τον παππού που πήγαινε να αγιάσει τα χωράφια, τη γιαγιά που πήγαινε φορτωμένη με λουλούδια στην εκκλησία και όλους τους ανθρώπους της γειτονιάς του που έστηναν αψίδα για να περάσει ο Επιτάφιος. Θυμάται και τι δεν θυμάται... Βλέπετε πως όλα έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι μνήμες των παιδικών μας χρόνων δεν χάνονται με τίποτα, γιατί αποτελούν τα πρωτοσέλιδα του βιβλίου της ζωής....

	2.	Στα μυλολίθαρα του χρόνου
		ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το χθες και το σήμερα σε ό,τι έχει σχέση με την ιστορία των λαών και κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με την ιστορία του δικού μας προνομιούχου λαού, πρέπει να λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία και το γόνι¬μο χθες πρέπει να τροφοδοτεί το ρευστό σήμερα. Και για να μιλήσω απλούστερα, πρέπει να σεβόμαστε το πολιτιστικό μας παρελθόν, πρέ¬πει να σεβόμαστε τα ήθη και τα έθιμα μας, πρέπει να σεβόμαστε τη γλώσσα μας και ακόμη πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την κατά¬γωγή μας,, για το όνομα μας και για την πατρίδα μας. Πρέπει να από¬φεύγουμε τις κακόγουστες αντιγραφές και το στείρο μιμητισμό, γιατί διαφορετικά θα ψάχνουμε για «ταυτότητα». Και πιστεύω πως και το χθες μπορούμε να το σεβόμαστε και του σήμερα να μην είμαστε αρνη-τές, αρκεί να έχουμε την απαιτούμενη συναίσθηση ευθύνης. Το βιβλίο αυτό γράφτηκε, γιατί ήθελα να περισώσω από τα «Μυλολί-θαρα του χρόνου», που συνθλίβουν και αλέθουν τα πάντα, τις γλυκό¬πικρες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, που παράλληλα αποτε¬λούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του τρόπου ζωής των ανθρώπων της εποχής εκείνης, μιας εποχής όχι και τόσο αλαργινής, αλλά όμως τόσο διαφορετικής. Ακόμη γράφτηκε γιατί ήθελα να δώσω στη νέα γενιά την ευκαιρία να μάθει, πώς...

	3.	Θερισμένα στάχυα
		ΠΕΡΙΛΗΨΗ Κάθε λαός ιδιαιτεροποιείται θετικά ή αρνητικά στις δέλτους της Ιστορίας με βάση το παρελθόν του, τις πολιτιστικές του αξίες και ακόμα το λαϊκό του βίο. Ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος σχετικά γρά¬φει ότι τα ειδοποιά γνωρίσματα που χαρακτη¬ρίζουν ένα λαό είναι το «όμαιμον», το «ομόγλωσσον» και τα «ομότροπα ήθη», δη¬λαδή είναι το ίδιο αίμα, η ίδια γλώσσα και τα κοινά ήθη και έθιμα. Αν πράγματι μας ενδιαφέρει να επιβιώσουμε και μάλιστα ως προνομιούχος λαός της Ιστορίας, οφείλουμε να θωρα¬κίσουμε τη γλώσσα μας από τα γλωσσοδάνεια, που άλλωστε δεν τα έχουμε ανάγκη, να σεβόμαστε τη θρησκεία μας και να μην γινόμαστε αρνητές του λαϊκού μας πολιτισμού. Τα «ΘΕΡΙΣΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ», όπως και τα δύο προηγούμενα λαο¬γραφικού περιεχομένου βιβλία μου με τίτλο «ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ» και «ΣΤΑ ΜΥΛΟΛΙΘΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» αποσκοπούν να συντηρήσουν μνήμες, να διασώσουν τρόπους ζωής και να μας προ¬στατέψουν από τους παντοειδείς κινδύνους που περνούν τα σύνορα μας με διαβατήριο «ειρηνικής διείσδυσης». Τα στάχυα κι αν θερίστηκαν δυναμικά εμπεριέχουν στο «είναι» τους την Ελλάδα μας περήφανη, αλώβητη, φωτοδότρα και όχι μόνον. Και πώς θα αναβλαστήσουν τα στάχυα αυτά για να μας δώσουν θυγα¬τρικά φυτά, ισά...

	4.	Το πολυαιωνόβιο πανηγύρι του Μιστρά -
		ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το ανά χείρας βιβλίο είναι προϊόν του ενδιαφέροντος και της αγάπης μου για τον «όμορο» (γειτονικό) Μιστρά. Και λέω για τον «όμορο» Μιστρά, γιατί το Μιστρά από τη Μαγούλα, όπου κατοι¬κώ, δεν τον χωρίζει παρά μόνον ο λιόκαμπος της Σκλαβικής. Τίποτε δεν εμποδίζει την πανοραμική «επικοινωνία» μου μαζί του. Ούτε σπί¬τια, ούτε πολυκατοικίες, ούτε άλλοι προκαλύπτοντες όγκοι. Το Μιστρά τον βλέπω κάθε μέρα και δεν χορταίνω να τον βλέπω, γιατί το θέαμα που χωρίς φειδώ μού προσφέρει είναι σπάνιο, μοναδικό και ανεπα¬νάληπτο. Πάντα βλέπω κάτι που δεν το είχα δει και πάντα κάτι «και¬νούργιο» ανακαλύπτω στην οπτική περιήγηση μου. Ακόμη τον βλέπω και κάτω από το φως της πνευματικής του ακτινοβολίας και μέσα από τα σύννεφα των ιστορικών του περιπετειών, που δεν ήσαν και λίγες στους δύο αιώνες της «ενεργού» ιστορικής παρουσίας του, αλλά και των δεινών του κατά την περίοδο της τετρακοσιόχρονης σκλαβιάς σε ετερόθρησκους (Οθωμανούς) και ετερόδοξους (Ενετούς) και άλλους ημιβάρβαρους λαούς. Τον βλέπω όμως και σαν το «μεγάλο πανηγύρι», γιατί πρώτα γνώ¬ρισα το πανηγύρι του Μιστρά και μετά την πολυκύμαντη ιστορία του. Από το σπίτι μου, παιδί όντας, άκουγα τις τελευταίες εκείνες μέρες του Αυγούστ...

Μαγνητοσκοπήσεις

1. Τιμητική εκδήλωση για τον κ. Σπύρο Παπαδόγιαννη

.

Άλμπουμς

1. Φωτογραφίες από Λαογραφική Συλλογή Σπύρου και Τασίας Παπαδόγιαννη

ΑΡΧΗ