|
|
Αντί προλόγου
Ομολογώ πως αρχίζοντας την ανάγνωση ήμουν λιγάκι επιφυλακτικός. Είναι δυνατών, σκέφτηκα, το περιεχόμενο ενός βιβλίου να εξαντλεί το ενδιαφέρον του σε συνταγές για γλυκά του κουταλιού; Κι όμως, είχα πέσει έξω. Με έναν σαγηνευτικό τρόπο, μαζί με τις μαρμελαδοκαταστάσεις, καταπιάνεται και με εικόνες ασπρόμαυρες και ξεχασμένες συνάμα όμως και γοητευτικές για όσους τις έζησαν, αλλά και για εκείνους που τις πληροφορούνται μέσα από τις ροσολιασμένες γευστικότατες σελίδες του. Από τις γραμμές του, μαζί με τα απαράμιλλα σπιτικά τερψιλαρύγγια, παρελαύνουν και πρόσωπα της διπλανής μας πόρτας που μαζί τους πορευόμαστε, υφαίνοντας τον καθημερινό καμβά της ζωής μας. Κι ακόμη οι σελίδες του «ευωδιάζουν» από ένα λεπτό άρωμα του πρόσφατου παρελθόντος που σιγά σιγά χάνεται αφήνοντας, όπως πάντα, πίσω του, μια γλυκόπικρη νοσταλγική γεύση.
Τελειώνοντάς το και παρότι για μένα τουλάχιστον, η ηλεκτρονική ανάγνωση ενός βιβλίου αφαιρεί εκείνη τη μοναδικότητα της αφής και της όσφρησης του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού, εν τούτοις ένιωσα γοητευμένος, γιατί όπως και να το κάνουμε Ποτούλα μου, ο γραπτός λόγος είτε αναφέρεται σε …ηλεκτρονική φράουλα είτε σε … έντυπη σουλτανίνα , είναι πάντα θελκτικός ... |