Καραγιαννάκος Γεώργιος

	Ο Γεώργιος Κ. Καραγιαννάκος, γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, τις παραμονές του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, το χίλια εννιακόσια τριάντα επτά. Ο πατέρας, αξιωματικός, έστειλε την οικογένειά του, με τις πρώτες υποψίες του πολέμου, στους γονείς του στο χωριό Τρύπη της Λακωνίας, που βρίσκετε στις παρυφές του ανατολικού Ταϋγέτου, στη διάβαση Σπάρτης Καλαμάτας, μπροστά στην είσοδο της μεγάλης χαράδρας, που τέμνει τον Ταΰγετο κάθετα προς δυσμάς. Σ’ αυτό το χωριό πέρασε τα πιο τρομερά χρόνια της παιδικής του ηλικίας, από την Γερμανική Κατοχή έως το τέλος του ντόπιου φρυκτού εμφύλιου. Το χίλια εννιακόσια σαράντα επτά, σε ηλικία δέκα ετών, και ενώ εμαίνετο ο εμφύλιος στη Βόρεια Ελλάδα, έφυγαν από το χωριό και ήρθαν στην Αθήνα. Έκτοτε, έως τα δεκαεννέα του, λόγο των μεταθέσεων του πατέρα τους γύρισαν όλη την Ελλάδα, από το Διδυμότειχο, στο Βορά, έως την Πελοπόννησο, στο Νότο, όπου φοίτησε σε πολλά γυμνάσια της χώρας. Το χίλια εννιακόσια πενήντα επτά, έφυγε στον Καναδά, μαζί με το μεταναστευτικό ρεύμα, για σπουδές. Σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός και παρέμεινε εκεί έως το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα. Παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία και απέκτησε δύο παιδιά. Στις ελεύθερες ώρες του ασχολούνταν με τη ζωγραφική, όπου παρουσίαζε τα έργα του σε εκθέσεις. Στην Ελλάδα ξεκίνησε δική του επιχείρηση που διατήρησε έως την συνταξιοδότησή του, στα εξήντα πέντε. Έκτοτε, παράλληλα με τη ζωγραφική, άρχισε να γράφει διηγήματα και νουβέλες, που ήταν συνέχεια, σε αραιά διαστήματα, από τα γυμνασιακά του χρόνια. Το 2010 εξεδόθη το πρώτο του βιβλίο, μία συλλογή διηγημάτων με τίτλο «ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ». Του εκδοτικού οίκου ``γράμμα`` . Το 2015 εξεδόθη το δεύτερο βιβλίο του, ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ». Των εκδόσεων `` Αγγελάκης``. Πρόσφατα, είναι προς έκδοση το τρίτο του βιβλίο, μυθιστόρημα, με τίτλο «Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ» Έχει επίσης αυτό-εκδώσει τα βιβλία: «ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΩΝ» Ιστορική νουβέλα, «Ο ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ» από τον αλβανικό πόλεμο έως το τέλος του εμφυλίου, «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ» νουβέλες της ξενιτιάς, «ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ» συλλογή διηγημάτων, και το πόνημα «ΘΕΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ ή ΧΡΟΝΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΟΣ. Είναι μέλλος της ``ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ`` και έχει τιμηθεί με δεύτερο και τρίτο βραβείο, σε ισάριθμους Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Λογοτεχνίας. Στην Ελλάδα, έχει παρουσιάσει τα έργα του ζωγραφικής στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Τρύπης Λακωνίας, με μεγάλη προσέλευση επισήμων, ιερωμένων, διανοούμενων και σπαρτιατών πολιτών.
	Επικοινωνία: georgios.karagiannakos@on.gr
		Θεάσεις: 102 | Σχόλια:

Λογοτεχνικό Τμήμα

	1.	ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
		Τα ``ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ`` είναι μια συλλογή διηγημάτων, που ο κύριος κορμός τους βασίζεται σε αληθινά γεγονότα με αλλαγμένα ονόματα τοποθεσιών και προσώπων. Διακρίνεται για την εξαιρετική του αφηγηματικότητα, την άψογη δομή και την πάρα πολύ καλή χρήση της γλώσσας. Είναι λιτή, είναι απλή, αλλά δεν είναι εις βάρος της αρτιότητας. Είναι ένας καταιγισμός εντυπώσεων που σε κρατά να δεις τι λέει στην επόμενη σελίδα. Κοντός Παναγιώτης Αν. Καθηγητής Γλωσσολογίας τ. Προϊστάμενος Γραμματείας Πανεπιστημίου Αθηνών....

	2.	ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ
		Το ιστορικό μυθιστόρημα ``ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ`` εξελίσσεται στην εποχή της Ρωμαϊκής κατοχής της Ιουδαίας και Γαλιλαίας, στα χρόνια πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους κατακτητές. Είναι μια ιστορία αιματηρών επαναστάσεων των Ζηλωτών για την απελευθέρωση της πατρίδας τους, με χιλιάδες σταυρώσεις και εκτελέσεις τους, ως τίμημα. Μέσα σε αυτή την αιματοχυσία ανδρώθηκε και θυσιάστηκε ο Αμώς, ο ήρωας της ιστορίας, θυσιάζοντας την ζωή του για την επικράτηση του «Αγαπάτε αλλήλους» Περίληψη ... Σε κάποια στιγµή, µια φρικιαστική στιγµή, µια στιγµή που έκανε την καρδιά του Δαβίδ να σταματήσει, τα µάτια του να πεταχτούν από τις κόγχες τους και το κορµί του να µμουδιάσει, είδε τον Εχούντ διαπερασμένο από δυο λόγχες και το κεφάλι του να πέφτει από τη σπάθα ενός Άραβα! Μια στιγµή! Μια στιγµή αιώνια και ο κόσµος έγινε κόκκινος. Αιµάτινα κόκκινος. Ένα φρικτό ουρλιαχτό βγήκε από τα στήθια του, σαν του πληγωμένου πάνθηρα και όρµησε µε τυφλή µανία, µε υψωµένο το σπαθί του, πάνω στον σωρό των αντιπάλων. Χτυπούσε και ούρλιαζε σαν φοβερό θεριό! Και ξαφνικά... µια γλυκιά ζεστασιά ένιωσε στο στήθος του και σταμάτησε. Έπεσε στα γόνατα και το σπαθί έφυγε από το χέρι του. Μια λόγχη τον είχε διαπεράσ...

	3.	Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
		``Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ`` είναι μια δυνατή, συναισθηματική, περιπετειώδης ιστορία, ενός εκπαιδευτικού, στιγματισμένου ως ‘‘αριστερού’’, που εξελίσσεται λίγο μετά τον εμφύλιο πόλεμο, σε ένα χωριό της Θεσσαλίας, δίπλα στον Πηνειό ποταμό. …Μένα τα παιδιά μου φύγανε. Η κόρη στην Αθήνα, ο γιος στην Αυστραλία. Την κόρη τη βλέπω μια φορά το χρόνο σαν παίρνει άδεια. Το γιο, ο Θεός ξέρει αν τον ξαναδώ. Γι’ αυτό τον έχω στον καθρέφτη, να του λέω καλημέρα κάθε πρωί που νίβομαι... …Το ύφος τής φωνής της τον έκανε να νιώσει ένα φτερούγισμα στην καρδιά του. Μια ορμή τον ξεχείλισε. Τον προκαλούσε σαν το θήραμα τον κυνηγό. Η εγκράτειά του ήταν τώρα σαν μια τεντωμένη κλωστή που άρχισαν να κόβονται οι ίνες της… …Ω! Δημήτρη! Δημήτρη αγαπημένε, του είπε με φωνή γεμάτη απελπισία. Γιατί βγήκες απ’ τα όνειρά μου;… ….Κατάλαβε πως ο κρότος που άκουσε ήταν ντουφεκιά και το βλήμα, διαπερνώντας το μηρό του, βρήκε το άλογο στην καρδιά, σκοτώνοντάς το. Φοβήθηκε. Κοίταξε γύρω… …Δεν θα δω φάκελο που να μην έχει την ένδειξη, “ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ”; Εδώ, φίλε μου, σε έχουν για αριστερό. Είσαι, δεν είσαι, δεν μ’ ενδιαφέρει!... Ο ``δάσκαλος`` αποτελεί μία συγγραφική κατάθεση. Δίνει το ζοφερό κλίμα μιας εποχής χωρ...

	4.	Ο Μήτσος
		``Ο Μήτσος`` είναι μια συλλογή από Νουβέλες, με ιστορική, πραγματική πλοκή, ατόμων, που έζησαν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έως τη δεκαετία του 1970. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: Τ’ ήξερα γω από σκοτωμούς, πείνα, φυλακές, βασανιστήρια κι εξορίες; Μικρό παιδάκι ήμουνα. Εμένα μ’ άρεζε να παίζω κρυφτούλι, να ψάχνω για φωλιές στα περβόλια και στα ρουμάνια· να βοσκάου τη γίδα μας, να παγαίνω καβάλα τον κίτσο, το γάϊδαρό μας, σαν πάγαινε ο πατέρας στα χωράφια και να παίζω πετροπόλεμο με τ’ άλλα παιδιά. Εγώ φτούνα ήξερα! Στο χωριό, λέγανε οι μεγάλοι πως έχουμε πόλεμο και πως θα ’ρθούνε οι Γερμανοί και θα πεινάσουμε…....

	5.	Πέρα από τη θάλασσα
		Το ``το πέρα από τη θάλασσα`` είναι Νουβέλες, με ιστορίες μεταναστών, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. …. Σαν πως μουγκρίζει το θεριό, μέσ’ από τα σπλάχνα του, έτσι μούγκρισε το υπερωκεάνιο καθώς πλησίαζε να δέσει στο λιμάνι του Χάλιφαξ. Κι όταν έδεσε, ένα δεύτερο μούγκρισμα, λες κ’ ήταν αναστεναγμός ανακούφισης, που τέλειωσε το δεκαήμερο ταξίδι στον ωκεανό, βγήκε πάλι από τα μέσα του…. - Με καλέσατε; Ρώτησε δειλά ο Αλέξανδρος. - Δεν του απάντησε ο χονδρός εκείνος άνδρας. Συνέχισε να τον κοιτάζει, σα να κοιτούσε κάτι παράξενο. Τράβηξε μια ρουφηξιά από το πούρο του και άφησε έναν πυκνό καπνό να βγει από το στόμα του, φυσώντας τον προς το μέρος του. Ο Αλέξανδρος έστεκε εκεί, ακίνητος με αμηχανία…. Σσσε πλερώνω, ρε, ή δε σσσε πλερώνω; Τα έχασε ο Αλέξανδρος. Δεν περίμενε μια τέτοια ερώτηση. - Με πληρώνετε, είπε με αμηχανία. - Τότε, γιατί ρε, τρωσσς τα μήλα μου; …Άι χάσου ρε από μπροσστά μου! τράβα να πλερωθείσσς και μη ξαναπατήσεισσς δω. Χάσσου!...

	6.	ΘΕΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ ή ΧΡΟΝΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΟΣ
		Το ``ΘΕΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ ή ΧΡΟΝΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΟΣ`` είναι ένα πόνημα που επιχειρεί να δώσει μια απάντηση στο ερώτημα, ο Θεός τα δημιούργησε ή η φύση. Η απάντηση, που τελικά επαφίεται στον αναγνώστη, προσπαθεί να εκμαιευτεί από τη σύγκριση θρησκειών, μυθολογίας, φιλοσοφίας και επιστήμης. Το έργο αυτό, θα μπορούσε να γίνει το έναυσμα ενδιαφέροντος, για περεταίρω έρευνα μαθητών του Γυμνασίου και Λυκείου, πέρα από το τι διδάσκονται στα σχολεία. «Ο Κόσμος φτιάχτηκε μαζί με τον Χρόνο και όχι στον χρόνο» Αυγουστίνος Θεολόγος, επίσκοπος Ιππώνος....

	7.	Πίσω απ’ τη κουρτίνα -
		``Πίσω απ’ τη κουρτίνα`` είναι μια σειρά διηγημάτων, που άπτονται σε ανέγγιχτα θέματα θρησκευτικών κατεστημένων. ….Το έθιμο αυτό, το είχε καθιερώσει, τα παλιά χρόνια, τότε που δεν υπήρχε παπάς, (αν ήταν να γίνει κανένας γάμος έφερναν παπά από την πόλη) ένας ιερομόναχος, νέος στην ηλικία, με μαύρα πυκνά γένια και νταβραντισμένος από τα φιλέματα του κόσμου, που γύριζε στα χωριά, κουβαλώντας με ευλάβεια σ’ ένα σακούλι, μια νεκροκεφαλή και δυο κόκαλα από τις κνήμες κάποιου πεθαμένου, με μια κέρινη απόχρωση από το αρωματισμένο κερί, που τα είχε τρίψει για να μοσχομυρίζουν και να φαίνονται παλιά, λέγοντας πως ήταν του Αϊ-Λιά, γι αυτό και ευωδίαζαν! …....

Καλλιτεχνικό Τμήμα

Μαγνητοσκοπήσεις

1. ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ

.

ΑΡΧΗ