ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Η Ουρανία Μπούρτζινου είναι ποιήτρια και πεζογράφος. Ιδρυτικό μέλος -ταμίας στην Ένωση Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας «Χ(ε)ίλων ο Λακεδαιμόνιος», μέλος του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (Ε. Π. Ο. Κ.). Επίσης, είναι μέλος σε άλλους συλλόγους και ομίλους. .
Βραβευμένη σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει συμμετάσχει ως μέλος κριτικής επιτροπής λογοτεχνικών διαγωνισμών. Έχει συγγράψει σε συνεργασία το μυθιστόρημα «Η γυναίκα του βράχου» το οποίο εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις «Επτάλοφος». Τον Αύγουστο του 2012 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ιχνηλασίες σε δρόμους ψυχής» και τον Φεβρουάριο του 2015 η ποιητική ενότητα «Πίνακας Ονείρων» από τις εκδόσεις «Αδούλωτη Μάνη». . .
Εξαιρετικές συνεργασίες με την Ε.Ρ.Τ., τον ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος, το Εθνικό Ωδείο (παράρτημα Σπάρτης), την Καψάλειο δημοτική βιβλιοθήκη δήμου Ανατολικής Μάνης, την διαδικτυακή σελίδα «Πεμπτουσία» (Ορθοδοξία, Πολιτισμός, Επιστήμες). . .
Παρουσιάσεις και ποιήματά της βρίσκονται αναρτημένα στο διαδίκτυο, αλλά και σε έντυπες λογοτεχνικές - εικαστικές ανθολογίες. Επιμελείται, παρουσιάζει και συμμετέχει ενεργά σε εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος.
… Εκείνη τη στιγμή ο Άνδρος φρέναρε το αυτοκίνητο, έκλεισε το διακόπτη, γύρισε προς το μέρος μου… «φτάσαμε στο “Λήδρα Πάλλας”, αυτό το σημείο είναι ένα από τα σύνορα που χωρίζει την πατρίδα μας». Βγήκαμε έξω, προχωρήσαμε στα συρματοπλέγματα, μανάδες αδελφές, κόρες, γυναίκες να στέκονται με φωτογραφίες αγνοουμένων τους συγγενών, ανδρών, πατεράδων, αδελφών, υιών, να μοιράζουν φυλλάδια σε όσους έφταναν εκεί, ώστε να τους πληροφορήσουν για την ατίμωση. Τόσα χρόνια εκατοντάδες άνθρωποι στο πουθενά. Πόσο μεγάλος άραγε και αβάστακτος θα ’ναι ο πόνος να μην ξέρεις τι έγινε ο άνθρωπός σου. Να ρωτάς: ζει; Πέθανε; Τόσα χρόνια πέρασαν με την αβεβαιότητα, τη σκληρότητα, χωρίς μια απάντηση, γιατί τέτοια κτηνωδία. Ο βίαιος εκτοπισμός διακοσίων χιλιάδων ανθρώπων, η δολοφονία, ο αφανισμός χιλιάδων Κυπρίων. Η Κύπρος γέμισε τάφους και μαυροφορεμένα γυναικόπαιδα. Παρ’ όλα αυτά ο Κύπριος δεν λύγισε, σήκωσε ψηλά το κεφάλι, πήρε τη ζωή στα χέρια του και συνεχίζει ως γνήσιος Έλληνας την πορεία του στην ιστορία, χωρίς να ξεχνά. Κανείς, ποτέ και με τίποτα δεν πρέπει να ξεχνά το παρελθόν του, να σβήνει την ιστορία του. Λησμόνησες; Αδιαφόρησες για τα πριν από σένα; Ετοιμάσου για τα χειρότερα. Πως αλλιώς θα π...
2.
ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΨΥΧΗΣ
(2012)
Σκιά
Κλείνεις την πόρτα πίσω
και φεύγεις.
Νυχοπατώντας περπατάς
ευχόμενος μην σ’ αντιληφθούν.
Το κεφάλι σου σκυφτό,
το σώμα σου κυρτό
σημάδι της ντροπής σου.
Μια σκιά μέσα στη νύχτα
που μεταμορφώνεται τη μέρα.
Ταξίδια ψυχής
Ταξίδια ταξιδεύει
κάθε ανθρώπου η ψυχή.
Γι’ άλλους μικρά, κοντινά,
γι’ άλλους μεγάλα, μακρινά.
Σταματά η ψυχή εκεί που θέλει
ιχνηλατώντας πρόσωπα, διαθέσεις,
χαρές, απογοητεύσεις, ψευδαισθήσεις,
παραισθήσεις, ψέματα, αλήθειες.
Δύσκολα και απαιτητικά
τ’ αλαργινά ατέλειωτα ταξίδια.
Συνήθως δεν έχουν τελικό προορισμό
για όσους αναζητούν το περισσότερο,
το καινούργιο, το καλύτερο.
Για όσους δεν αρκούνται στο επιφανειακό,
επιδερμικό, στο χαλαρό και χλιαρό.
Της ψυχής τα μεγάλα, μακρινά ταξίδια
ανήκουν σε κείνους που ξεπερνούν φόβους,
αναστολές, κατεστημένο, περιοριστικές πεποιθήσεις,
δυσαρέσκειες, μίση του παρελθόντος, έχθρες του παρόντος.
Τολμούν να κολυμπήσουν, να σκ...
3.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
(2015) -
Έρωτα Ξύπνημα
Παίρνω το χρωστήρα της ψυχής μου
πίνακα ονείρου πρωινού να ζωγραφίσω.
Τέλος φθινοπώρου.
Γυμνά τα δέντρα, γυμνή η ψυχή!
Η μοναξιά έχει στρώσει χαλί
μυριάδες φύλλα ξερά, σαπισμένα.
Πλάκωμα βαρύ στην καρδιά,
δυσκολεύεται να βγει η αναπνοή.
Μουντές οι μέρες, μελαγχολικές
στην κόψη του χειμώνα-
αργεί να ξημερώσει η ανατολή,
γοργά προβάλλει η δύση.
Στο βαθύ λήθαργο εκεί,
σε ξύπνημα ερωτικό
σε καλεί αναπάντεχα η μοίρα!
Τινάζεις σκόνη και φύλλα-
σηκώνεσαι, προχωράς…
που πας, δεν γνωρίζεις!
Aσάλευτα στέκουν τα μάτια
καθώς στ’ αριστερά το βλέμμα στρέφουν.
Άτακτες συσπάσεις στο στομάχι,
οι παλμοί ακούρδιστα της καρδιάς πνευστά,
τα χέρια τρεμάμενες χορδές σπασμένες,
τα πόδια λιωμένα κεριά, λυγάνε!…...
4.
Τρία Νέα Ποιήματα
1821-2021
Διακόσια χρόνια πέρασαν
απ’ τον ξεσηκωμό
απέναντι στον τουρκικό ζυγό.
Πόσο ν’ αντέξει ο Έλληνας
σκλαβιά και αδικία;
Να παίρνουν για γενίτσαρους
τ’ αγόρια τα μικρά,
κορίτσια στα χαρέμια;
Βασανιστήρια και θάνατος
σ’ όσους χριστιανούς
την πίστη δεν αλλάζουν.
Φτώχεια, απελπισία, βούρδουλας,
σκυμμένο το κεφάλι.
Κι έφθασε της Επανάστασης η άγια ώρα!
Μπαρούτι, πιστόλα, καριοφίλι,
πόλεμος, προσευχή.
Κέρδισαν οι Έλληνες με ποτάμια αίμα,
τη λευτεριά την ποθητή.
Κι όλος ο κόσμος θαύμασε,
την αδούλωτη Ελληνική ψυχή!
Ναρκισσιστική αυτάρκεια
Άναστρος ο ουρανός
άφαντο το φεγγάρι,
άυπνη η θάλασσα
απόκοσμη η νυχτιά.
Αλίκτυπος κραυγή
σηκώνει αντάρα.
Παραλαλεί η ψυχή
στην αχανή αποχαύνωση
τ’ αφανισμένου νου.
Χαρακωμένη μάσκα
πρόσωπο ματωμένο,
ανοιχτή πληγή
αθεράπευτη θλίψη.
Εφιαλτική αγωνία
να παραμείνουν
τα τωρινά όπως
τα χθεσινά.
