 |
|
Σαν με δικάσετε… Σκεφτείτε
τον πρότερο έντιμό μου βίο.
Διαβάστε τη δικογραφία της ζωής μου
σ’ αυτό το ξέφυλλο βιβλίο.
Καταδικάστε με με της ομολογίας μου το βέτο.
Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω.
Ζητώ λοιπόν την επιείκειά σας.
Κοιτάξτε με κατάματα και πέστε,
Το πταίσμα που διέπραξ’ η καρδιά μου
διαφέρει απ’ τα μεγάλα εγκλήματά σας;
Σε σκοτεινό κελί σαν θα με πάτε
φτωχοί στο πνεύμα, μην ξεχνάτε
πως φωτεινή θαν’ η μορφή της
και ανεξίτηλη στη μνήμη η θύμησή της.
Όταν το χέρι μου απαλά
αγγίζει και χαϊδεύει τα μαλλιά σου
δάκρυα στα μάτια μου ’ρχονται ξανά,
καθώς μέσ’ στο σκοτάδι το αχνό,
ψάχνω να βρω το βλέμμα το γλυκό σου.
Κι όταν τα ακροδάχτυλά μου αγγίζουνε
το πίσω μέρος του λοβού,
κει δε στο πίσω μέρος του αυτιού σου,
ανατριχίλα διαπερνάει το κορμί σου.
Και η αφή των μεταξένιων σου μαλλιών
στο μέσα μέρος των δαχτύλων,
μια αίσθηση πρωτόγνωρη
επάνω στο κορμί και στο μυαλό μου φέρνει.
Κει δα στο σαλονάκι το διπλό
που τώρα πια, καθόμαστε σαν ξένοι.
Όταν τα πόδια μου στη γη
πατήσουνε γερά σαν φύγω μακριά σου,
δώρο στη μαύρη μου ζωή
θα κάνω δυο λευκά φτερά.
Πάνω απ’ τον κόσμο θέλω τότε να πετάξω,
να σε κοιτ... |